Als kind zag en voelde ik dat mijn moeder niet gelukkig was en ik wilde dat graag voor haar dragen en oplossen. Later moest ik ook taken van haar overnemen als ze er een poosje niet was. Ik nam als het ware haar plek in en ondersteunde mijn vader in het bedrijf en in huis maakte ik eten en deed de was. Een hele vanzelfsprekende taak voor mij als oudste kind om te zorgen voor het gezin, maar ik voelde me wel onzeker en wist niet goed hoe ik dat allemaal moest doen als puber. Zorgen, dat doe ik nog steeds heel graag. Alleen ik zorgde voor teveel mensen om mij heen omdat dat zo vanzelfsprekend was voor mij. Ik begon te merken dat dat wel veel van mij vergde. Ik kreeg lichamelijke klachtjes en was moe en had regelmatig een zere nek en gespannen schouders. Door het teveel zorgen voor anderen en dat ik hun pijn, verdriet en boosheid aanvoelde vergat ik mezelf, wat ik graag wilde en waar ik blij van werd.

Door aan familieopstellingen mee te doen ontdekte ik dat ik niet op mijn eigen plek stond in het gezin waar ik in geboren ben. Ik zou naast mijn zusjes moeten staan, maar stond er ver vanaf. Ik keek naar alle gezinsleden van een afstand en maakte niet helemaal onderdeel uit van het gezin. Ik stond te kijken hoe het ging met iedereen. Uiteindelijk ben ik weer bij mijn zusjes gaan staan en dat maakte veel los in mij op dat moment. Het gaf me rust en het voelde minder zwaar of zo. Het voelt vrijer dat ik nu een zus ben en niet voor hen hoef te “zorgen”, zoals ik wel had gedaan al die tijd. Het was een rol die ik had gespeeld en die mocht ik weer loslaten. Heel bevrijdend voelde dat.

Ik had het net over een familieopstelling. Wat is dat eigenlijk zal je misschien denken. Een opstelling met playmobiel als representant voor familieleden, die je bij het onderzoeken van je vraag die je hebt kan neerzetten op tafel en waar ik je vragen over stel, zodat jij het antwoord kan gaan ontdekken en voelen. Of als je andere vragen hebt, waar je graag een oplossing voor wilt , zoals hoe kan ik een ruzie oplossen met mijn vriendin of gedoe met een collega of waarom heb ik vaak ruzie met mijn zoon of dochter. Op de foto kan je zien hoe zo’n opstelling er uit kan zien.

Een opstelling doen verrijkt je leven.

Ineens kreeg ik een telefoontje van mijn middelste zusje. Met haar heb ik in mijn leven meer niet dan wel contact gehad. Het contact was altijd moeizaam. Dit moeizame contact heeft ze ook met de andere gezinsleden. Het is als een soort aantrekken/afstoten. Het maakte me altijd boos, gefrusteerd en ook verdrietig en ik wilde er graag iets aan doen. Ik vond ook dat mijn ouders er iets aan moesten doen. Ze zijn weliswaar gescheiden, maar toch... Ik maakte me zorgen om haar gezondheid en geestelijke gesteldheid. Ik voelde me verantwoordelijk voor haar en alles wat er gebeurd was in het verleden. Ik dacht dat ik niet genoeg had gedaan om haar te helpen of "te redden". Ik voelde ook dat ik niet voor niets opgegroeid was in dit gezin en dat ik daar mijn eigen pad in mocht ontdekken om hier mee te dealen. Nadat ik zelf kinderen had gekregen voelde ik heel sterk dat ik het pad van zelfontwikkeling en coaching op wilde gedaan en zo gezegd, zo (niet altijd makkelijk) gedaan. Wat heb ik veel over mezelf geleerd. En vooral het fenomeen familieopstellingen intrigeerde mee enorm, eigenlijk al mijn hele leven. Ik heb aan vele opstellingen meegedaan bij verschillende opstellers en ook zelf onderwerpen ingebracht waar ik mee worstelde. Het is zo'n mooie manier om inzicht in jezelf en je familie te krijgen. Heel bijzonder en zo langzamerhand workshops en een leergang gedaan om er zelf mee te leren werken. Zowel met vloerankers als met tafelopstellingen en live en online. Ik voel veel dankbaarheid als er iemand bij mij een opstelling 1 op 1 komt doen. Maar even weer terugkomend op mijn zusje....Ik voel ook dat ik op mijn manier bijdraag aan het helen van ons familiesysteem door opstellingen te doen en mezelf te helen. Dit werkt door in het systeem merk ik, als je niet lijfelijk contact kunt hebben, maar toch wilt bijdragen door jezelf te helen.

In welke spiegel kijk jij?

Wat zie jij als je elke keer voor de spiegel in de badkamer staat? Is de spiegel beslagen of een beetje vies, zodat je jezelf niet kunt zien of is de spiegel helder? Wie zie jij in de spiegel? Ben je blij met wat je ziet of heb je gelijk commentaar op je wenkbrauwen die te klein zijn of dat je een te dikke neus hebt of sproeten die je zo lelijk vindt?

Waarom vraag ik dat? Hoe meer ik de Mayakalender aan het ontdekken ben, (en geloof me daar komt geen eind aan zoveel valt er te ontdekken!) hoe meer ik erachter kom dat er toch vele kanten aan mijzelf zitten die ik nog niet ontdekt had. Het Mayazegel de Witte Spiegel helpt daarbij. Deze spiegelt je nog niet ontdekte kanten, maar natuurlijk ook kanten die je al wel kent van jezelf. Wanneer voel jij je helemaal jezelf? We denken dat we het goed moeten doen, prestaties moeten leveren, er mooi uit moeten zien en bij een groep moeten horen. Alles voor de omgeving lijkt het wel, maar is dat niet iets wat we ons aangeleerd hebben?

Écht jezelf zijn

De Mayakalender laat ons vele kanten zien van onszelf. Deze kanten van onszelf kunnen we ook gespiegeld zien in de ander. Heb je wel eens gemerkt dat iemand jou heel erg blij maakte door gewoon zichzelf te zijn? Zou jij dat dan ook graag meer willen? Wat mooi eigenlijk dat de ander jou dat laat zien en jou laat afvragen wanneer jij écht jezelf bent. Echt jezelf zijn? Hoe doe je dat dan? Je zou eens kunnen vragen hoe de ander jou dan ziet. Of diegene ook voelt of ‘jij’ echt jij bent. Zo spiegel je dan elkaar…

levensthema

Door je geboortezegel uit te rekenen aan de hand van je geboortedatum komt er een zegel uit. Er zijn twintig zegels op de kalender. Dus jouw zegel is speciaal voor jou en heeft ook een unieke kleur. Door je hierin te verdiepen leer je jezelf beter kennen. Welk thema komt telkens weer terug in jouw leven? Wat zijn je talenten en kwaliteiten en wat zijn je valkuilen? Waar word je keer op keer blij van en blijkt je talent te zijn?

Door te onderzoeken wie jij op de Mayakalender bent, ontdek je unieke kanten van jezelf. Ook krijg je antwoorden op vragen die je hebt over jezelf, je gezin of je werk. Wil je inzichten in je talenten en valkuilen, waardoor je nog beter in je kracht komt te staan, dan kan ik je die geven door gebruik te maken van mijn kennis van de Mayakalender. Wil je een afspraak maken? Bel of mail me of contact me via www.angeliquelubbers.nl/contact

Wat doe ik als kindercoach nou eigenlijk?

Dit is een vraag wat ik regelmatig krijg. Tja, wat ik doe is ouders en kinderen helpen op verschillende manieren. Ik merk aan mezelf dat ik het best lastig vind om in mijn eigen woorden te vertellen wat ik doe, dus ik ga het gewoon doen.

Familiepatronen heb je overal

Af en toe zit ik voor het raam en kijk naar buiten naar onze koeien in het land, die buiten grazen in de wei. Het is een grote groep blonde Acquitaines met oudere koeien, pinken en kalfjes die buiten geboren zijn. Hoe mooi is het dat deze groep samen optrekt en een familie is. De oudere koeien corrigeren de kalfjes door ze af en toe aan de kant te drukken als ze in de weg lopen en als het slecht weer is liggen ze allemaal dicht bij elkaar voor bescherming. Als ik dat zie dan denk dan ik regelmatig terug aan de gesprekken die ik heb met mensen in mijn praktijk. Deze gesprekken gaan eigenlijk altijd over familie. Over hun eigen gezin of hun gezin van herkomst.

Waarom zijn we daar als mens toch altijd zo mee bezig? Familie is belangrijk, maar hoe belangrijk? Nou, belangrijker dan je zou vermoeden. Je familie geeft je vele normen en waarden mee en vormt je als kind. Er is een hele geschiedenis aan gebeurtenissen in zowel de vader als de moederlijn. Je kent ze wel, de familieverhalen. Opa die in de oorlog onderduikers heeft geholpen of tante Ina die in een vechtscheiding zit. Of het zwarte schaap in de familie. Of een ziekte die zich herhaalt in de familie.

coachmethodes

Waarom noem ik dit? In mijn praktijk gaat het vaak over een kind of volwassene die niet lekker in zijn vel zit. Of dat letterlijk is of figuurlijk dat maakt niet uit. Ze hebben ergens last van en dat komt steeds weer terug. En daar is ook geen echte verklaring voor te vinden. Ik luister en stel dan vragen over dat niet lekker in het vel zitten. Ik werk met verschillende methodes zoals de Mayakalender, waarbij verschillende zegels iets zeggen over de dynamieken in een gezin. Ook maak ik regelmatig gebruik van ‘ poppetjes’. Deze gebruik ik om het probleem zichtbaar te maken. Ik had eens in mijn praktijk een moeder die vertelde dat het niet zo lekker ging met haar dochtertje. Zij was vaak heel erg druk, luisterde niet goed en sliep slecht. Het speelde al een poosje en ze kon er maar niet achter komen waar het aan lag. Ze had al meerdere dingen geprobeerd en hulp ingeschakeld. Het veranderde helaas niet.

opstelling

En toen kwamen de poppetjes van pas. Tijdens het gesprek met moeder vroeg ik haar of zij voor zichzelf, haar man en zoon en dochtertje een poppetje neer wilde zetten op tafel. Ze gaf de vier poppetjes en plek op tafel en dat deed ze zonder erbij na te denken. Dat is het beeld wat ze van haar gezin heeft. Ik zag dat ze de poppetjes van haar man en haarzelf ver uit elkaar gezet had. Toen ik hiernaar vroeg, vertelde ze dat het nu niet zo goed ging in haar relatie. Er was onenigheid over iets wat in de familie speelde en daar konden ze samen niet goed over praten. Het veroorzaakte spanning in hun relatie. Dit had zijn weerslag op het dochtertje, doordat zij dat voelde bij haar ouders en dat was te merken aan haar gedrag. Op deze manier werd duidelijk dat het probleem niet alleen met het dochtertje te maken had, maar er ook een familiekwestie was die onbewust meespeelde in het gezin. Gelukkig hebben de ouders door deze opstelling deze kwestie opgelost, zodat de spanning tussen hen verdween. Het meisje kreeg hierdoor rust en zij kon weer onbevangen spelen en lekker slapen.

Als jij als ouder ook worstelt met het gedrag van je kind of als je zelf last hebt van een terugkomend probleem, dan kan ik je daarmee helpen. Als je meer wilt weten over hoe ik je kan helpen, kijk dan eens op mijn website https://angeliquelubbers.nl/ouder-kindcoaching of mail mij.

Een paar dagen geleden hoorde ik deze uitspraak en het had te maken met de relatie tussen twee mensen. Ik dacht eens even verder en kwam uit op de relatie tussen ouder en kind. Hoe zit dat dan eigenlijk. Als je je gedachten daar over laat gaan(of het nou een verhaal in gedachten is of een film die je voor je ziet) dan kan het gaan over het grenzen stellen bij kinderen of juist niet. Wanneer doe je dat wel en wanneer niet? Wie heeft invloed op de manier waarop jij dat doet? Jijzelf, je omgeving, social medai, je eigen opvoeding? Ben jij je daar bewust van of doe je dat op een onbewuste manier? Automatisch zeg maar…Je kijk op het opvoeden van je kinderen kan dus beïnvloedbaar zijn. Heb je daar wel eens over nagedacht? En wat kwam daar dan voor een visie uit? En past dat dan ook bij het type kind wat je hebt? Elk kind is anders. Elk mens is anders. Wat bij de ene werkt, werkt bij de ander totaal niet. Dus…ben je streng voor je kind, dan kunnen je kinderen daar verschillend op reageren, toch? Kan jij je kind zien zoals het is? Met alle leuke en minder leuke kanten? Met andere woorden, neem jij jezelf ook zoals je bent? Met alle leuke en minder leuke kanten? Het is dus een dynamische relatie. Als die relatie nou niet lekker loopt, wat doe je dan? Hoe ontdek je dan waar de schoen wringt? Als kindercoach begeleid ik jullie op die zoektocht en help je om jullie band weer te versterken. Ik nodig jullie uit om deze uitdaging aan te gaan. Af en toe wat hulp kan best prettig zijn, toch? Je hoeft het namelijk niet alleen te doen!!

Hoeveel invloed heeft een moeder op haar gezin? Moeders coachen is dan ook heel mooi om te doen omdat ik door de gesprekken ervaar dat het moeder zijn van alles bij je naar boven haalt. De moeder staat meestal centraal in het gezin en zij heeft veel aandachtsgebieden. Vandaar dat de controle bijna niet te realiseren is om al deze gebieden optimaal te kunnen doen. Ga maar eens na....gezin, huishouden, familie, werk, sport, vriendinnen etc. Je raakt uitgeput en neerslachtig denken ontstaat over je eigen kunnen. Vragen onstaan in je hoofd zoals "Ben ik wel goed genoeg?" "Doe ik het opvoeden wel goed"? "Gaat het wel goed met mijn kinderen"? "Ben ik wel een goede moeder"? en zo kan je nog wel even doorgaan. Ik heb een stopbord in mijn hoofd bedacht en roep regelmatig "stop" tegen mezelf. Er zijn namelijk alleen maar denkbeeldige beren op de weg en je haalt jezelf er alleen maar mee onderuit. Niet handig dus! En nu? Stoppen met zoveel denken en herkennen dat je zoveel denkt en meestal lijken die gedachten op elkaar en die gedachten zijn niet waar! Deel je gedachten of je twijfels, zodat je het weer helder kan gaan zien. Verandering kost moeite en die moeite moet je er wel zelf voor doen als moeder. Pak aan en zet door! Je kan het!!!